Tijd voor een echte dialoog
Sinds jaar en dag biedt het Algemeen Dagblad om onduidelijke redenen een open podium voor radicaal progressief abortusactivisme, zonder dat daar mijns inziens al te veel kritische kanttekeningen bij worden geplaatst of er een fatsoenlijke redactie heeft plaatsgevonden.
Voorbeelden te over, daar heb ik afgelopen jaren genoeg aandacht aan besteed, maar de zogenaamde ‘opinie’ die werd geplaatst op 17 november 2023, spant toch weer een nieuwe kroon. ‘Opinie’ is hier namelijk niets anders dan een links politiek pamflet inclusief stemadvies vlak voor de verkiezingen waarbij werkelijk alle clichés uit de kast worden getrokken: het aloude doembeeld van de conservatieve enge politicus wordt opgevoerd en de suggestie gewekt dat er allerlei zeer belangrijke verworvenheden onder druk staan. Ja, zelfs een door en door suggestieve foto bij het stuk ontbreekt niet: een al dan niet geënsceneerde plaat van het ANP waar een hoop bangmakerij over agressieve anti-abortusdemonstranten wordt geventileerd. Je hebt opinie en je hebt manipulatie; oordeel zelf!
Ik verwacht niet dat mijn ingezonden brief over dit stuk wordt geplaatst, uiteraard ook om redenen die we nooit zullen kennen, maar ik publiceer hier graag deze reactie die men vrij mag gebruiken als een standaard reactie tegen alle eenzijdige beeldvorming en manipulatie van de werkelijkheid die binnen dit soort retoriek plaatsvindt.
Nu weer dat abortus uit het Wetboek van Strafrecht zou moeten. Complete symboolpolitiek voor dubieus stemgewin. Bovendien is het duidelijk dat dergelijke polarisatie op geen enkele manier bijdraagt aan de werkelijke problematiek. Het is al helemaal niet zo dat er een soort hoger gelijk bestaat in een morele discussie zoals wordt gesuggereerd, alsof het recht van een vrouw überhaupt af te wegen is tegen het recht van zegge 81 jaar op aarde mogen rondlopen (of anders doodgemaakt worden). Enfin, lees mijn reactie op het stuk en zie het er maar eens oneens mee te zijn.
Onder de noemer ‘opinie’ werden we getrakteerd op een sterk politiek gekleurd stuk over abortus, inclusief stemadvies; geheel in de lijn met wat afgelopen jaren in het AD al zo vaak te lezen was bij Saskia Noort, Linda Akkermans of Nynke de Jong. De strekking van de ‘opinie’ is vrijwel altijd dezelfde: er zijn enge conservatieve krachten gaande die zwaarbevochten rechten waar onze moeders voor hebben gestreden willen afpakken.
De werkelijkheid is echter vele malen gecompliceerder.
Ten eerste gaat een serieuze maatschappelijke discussie vrijwel nooit over het volledig verbieden van abortus, maar altijd over de grenzen en omstandigheden waarbij ook rekening gehouden wordt met de status van ongeboren menselijk leven die voor miljoenen mensen betekenisvol is.
Ten tweede is er simpelweg weinig conservatief aan het willen beschermen van ongeboren leven. Het is zonder meer een filosofische discussie wanneer iemand recht op leven heeft of wanneer we spreken van ‘een mens’ (na 24 weken zwangerschap vervalt hoe dan ook dat recht op baas zijn in eigen buik), maar belangrijker is wellicht waarom een kind voor die tijd niet het recht heeft om een leven voor zich te mogen zien met allemaal ervaringen zoals dat kennelijk Emma Wortelboer wel gegeven is.
Ten derde is er nergens ter werk zo’n progressief stelsel als in Nederland. 24 weken kan praktisch nog, bedenktijd is afgeschaft. Meer dan 90% van alle abortussen zijn op grond van ‘sociale’ redenen die variëren van ‘Ik ben er nog niet klaar voor’ tot ‘Een jongetje is niet wat we wilden’. Voor de 13e keer melden bij de kliniek voor een noodsituatie? Kan in Nederland. Natuurlijk betreft dit een uitzondering, maar probeer niet te verkopen dat rechten onder druk staan, het wordt juist telkens opgeschoven naar de pro-choice kant.
En tenslotte -en daar wordt de discussie praktisch– moeten we af van het beeld dat abortus een recht is dat louter samenhangt met sterke en onafhankelijke vrouwen, dat het alleen maar gaat over ‘je collega’ en ‘je zus’. Meer dan 10% van de 35000 abortussen in 2022 had betrekking op vrouwen die zich voor de derde keer of nog vaker meldden.
Het is dus veel noodzakelijker dat progressieve opiniemakers hun energie steken in het publiekelijk bepleiten van het recht op gratis anticonceptie en strijden voor nog betere voorlichting en nazorg bij herhaalde abortus. Dat ze de wettelijk zeer vage ‘noodsituatie van de vrouw’ eens goed onder de loep nemen, alternatieven voor abortus serieus onderzoeken, nadenken over betere maatregelen die voorkomen dat kwetsbare vrouwen überhaupt abortus nodig hebben en actie ondernemen om het stijgende aantal tienerzwangerschappen omlaag te krijgen.
Daar moeten we met elkaar over discussiëren, niet over symboolpolitiek en het eindeloos propageren van het doembeeld van de conservatieve politicus die alle abortussen wil verbieden. Want abortus uit het Wetboek van Strafrecht halen is symboolpolitiek (en er wordt zeker niemand bestraft!). De cijfers laten zien dat ondanks dat abortus in het Wetboek van Strafrecht staat het aantal abortussen alleen maar is gestegen. Vrouwen laten zich daar dus in ieder geval niet door remmen, maar sterker nog: de kwetsbaarheid en de complexiteit van de discussie wordt er geen haar minder van.
Abortus moet uit het Wetboek van Strafrecht
Bron: Krant AD, 17 november 2023. Zie ook: https://www.ad.nl/opinie/abortus-moet-uit-het-wetboek-van-strafrecht~a12cbd03/